Αφαίρεση κράνους σε περίπτωση ατυχήματος

ΜΟΤΟ-ΔΙΑΔΡΟΜΕΣ moto adventures

Αφαίρεση κράνους σε περίπτωση ατυχήματος

Η έγκαιρη αφαίρεση κράνους από κάποιον αναβάτη που έχει εμπλακεί σε ατύχημα μπορεί να του σώσει την ζωή.
Απλώς πρέπει να γίνει γρήγορα και με τον σωστό τρόπο.

Παλιότερα πίστευαν ότι η αφαίρεση του κράνους μοτοσικλετιστή που έχει εμπλακεί σε ατύχημα έπρεπε να γίνεται αποκλειστικά από έμπειρους γιατρούς και νοσηλευτές πρώτων βοηθειών και όχι από τους παρευρισκόμενους στον τόπο του ατυχήματος.
Ο κύριος λόγος γι’ αυτό είναι το ρίσκο να προκληθεί σοβαρός τραυματισμός της σπονδυλικής στήλης στην περιοχή του αυχένα από την επιπόλαιη προσπάθεια κάποιου να αφαιρέσει το κράνος ενός αναβατή που έχει χάσει τις αισθήσεις του.

Πρόσφατες έρευνες όμως των επιστημόνων που ασχολούνται με τις συνθήκες και τις επιπτώσεις διαφόρων ατυχημάτων δείχνουν ότι το σωστό είναι να αφαιρείται άμεσα το κράνος από κάποιον που έχει εμπλακεί σε ατυχημάτων.
Φυσικά αυτό πρέπει να γίνει από τους άμεσα παρευρισκόμενους στον τόπο του ατυχήματος, αφού ο χρόνος που θα περάσει μέχρι την άφιξη του ασθενοφόρου, μπορεί να αποβεί εις βάρος του παθόντα.

Οι πιθανότητες πνιγμού από αίμα λόγω εσωτερικής αιμορραγίας ή ακόμη από κατάποση σπασμένων τμημάτων του προσώπου είναι πολύ μεγαλύτερες, ενώ δεν μπορεί να του δοθεί το "φιλί της ζωής" σε περίπτωση που έχει σταματήσει η αναπνοή.

Όλα αυτά ισχύουν και στην περίπτωση διαιρούμενου κράνους, στο οποίο το εμπρός τμήμα του ανασηκώνεται ή κράνους τύπου Jet.
Δυστυχώς, η πλειονότητα των Ελλήνων οδηγών βρίσκονται εντελώς απροετοίμαστοι και χωρίς καμιά εξοικείωση στην θέα ενός μοτοσικλετιστή στην άσφαλτο και αρκούνται μόνο στο να καλέσουν την Τροχαία η τις Πρώτες Βοήθειες.
Στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες είναι σχεδόν υποχρεωτική η στοιχειώδης εκπαίδευση όλων των οδηγών στην παροχή πρώτων βοηθειών, με τρίωρα μαθήματα που γίνονται δωρεάν από τον Ερυθρό Σταυρό ή από αντίστοιχα ιδρύματα, κάτι που δεν ισχύει στην χώρα μας.

Τμήμα της εκπαίδευσης, είναι και η αφαίρεση του κράνους, δείχνοντας με τις φωτογραφίες πως πρέπει να χειριστούμε σωστά μια τέτοια περίπτωση.






ΑΛΛΟ ΕΝΑ ...




ΑΚΟΜΗ ΕΝΑ ....



Και μια φορά ακόμα για να το μάθουμε. Πιο επαγγελματικά.



Προσωπική μου άποψη.
Αν ο τραυματίας επικοινωνεί με τους γύρω του, είτε μπορεί να σηκωθεί είτε όχι, απλώς καλούμε τις πρώτες βοήθειες και περιμένουμε.

Δεν του δίνουμε ούτε νερό να πιεί. Απλώς αν διψάει του βρέχουμε με κάτι υγρό τα χείλια ή και το μέτωπο.
Μπορεί αν πιει νερό να πάθει ζημιά. Εσωτερική αιμορραγία κλπ.

Αν κρυώνει (τρέμει) τον σκεπάζουμε.

ΔΕΝ του αλλάζουμε θέση και στάση στο σώμα. ΔΕΝ τον μετακινούμε.


Αν είναι αναίσθητος και έχει εμφανή βλάβη, (πνίγετε απ’ το αίμα του ή δεν αναπνέει),

Τότε το μη «χειρών βέλτιστων».
Αφαιρούμε το κράνος και του κάνουμε ανάνηψη.
Σε κάθε περίπτωση ότι κάνουμε το κάνουμε ΑΠΑΛΑ ΕΥΓΕΝΙΚΑ και ΑΡΓΑ!!!

(εκτός απ’ τις μαλάξεις. )
οι μαλαξεις δεν θελουν δυναμη, χρησιμοποιείς το βαρος σου οχι την μυικη δυναμη.
Επιπλεον ειναι 5 μαλάξεις ανα 3 δευτερα προς 1 εμφυση για ενα ατομο, οταν υπαρχει δευτερο αλλαζει.


Σ’ αυτή την περίπτωση είναι καλό να ξέρουμε ΠΩΣ βγαίνει το κράνος.

Γι αυτό ανάρτησα και το σχετικό άρθρο.


Γιατί όπως είπα και στην αρχή, ποτέ δεν ξέρεις αν, πότε και σε ποιον, μπορεί να χρειαστει.

ΑΣ ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΑΧΡΙΑΣΤΟ!!!!!!!